پرسبوک در نهمين دوره ى خود با ارجاعى به جنگلهای هیرکانی و بوم شناسی آن؛ همچون دوره های پیشین اهداف بلند مدتى را جهت حفظ محیط زیست، ميراث كهن سرزمين ايران – جهان را آغاز و هنرمندان خلاق و نوگرا را دعوت به همکاری در پروژه اى فضا محور كرده است. این دوره با همکاری انجمن هنرهای تجسمی مازندران  و حمایت اداره کل هنرهای تجسمی  با  کیوریتوری ندا درزی در منطقه درزیکُلا و بخشی از جنگل های هیرکانی و دودانگه ساری صورت می‌گیرد‌.

چشم‌انداز
ادبیات کهن و نوین ایران دارای ارجاعات بسیار به زیست بوم متنوع ایران می‌باشد . هر چند بیشتر در قالب شعر به این موضع پرداخته شده اما با تعریف ژان پل سارتر؛ حکم شعر، حکم نقاشی و پیکرتراشی و آهنگسازی است . ما نمی‌توانیم  منکر تاثیر محیط زیست در شکل گیری آثار هنری ماندگار و فاخر شویم . در نقد و بررسی هر اثر توجه به ویژگی اقلیمی و شرایط فرهنگ و اجتماعی متاثر از زیست بوم هنرمند را نباید فراموش کرد و در این جاست که به «نقد بوم گرا» یا اکوکرتیسیسم نیاز داریم.
نقد بوم گرا به چگونگی انعکاس رابطه انسان و محیط فیزیکی در آثار ادبی و هنری می پردازد. در عین حال رابطه دین، اخلاق، زبان و جنسیت با محیط زیست را بررسی می نماید. یکی از اهداف این نقد پر رنگ ساختن دغدغه حفظ محیط زیست و اصلاح رابطه انسان با طبیعت از طریق ادبیات ، فرهنگ و زبان است.

پرسش‌ها
 طی سه دوره ی اخیر پرسبوک با تمرکز بر جغرافیایی خاص سعی بر آن کرده تا با طرح مسائلی فاصله‌ی بین هنرمندان با زیست‌ بوم جامعه را کمتر کند؛ انتخاب این مسائل بیشتر بر پایه  دغدغه‌های مهم اجتماعی و محیط زیستی بوده است که مفهوم نقادی بوم‌گرا را در آن می‌توان به سادگی مشاهده کرد .
در این دوره نیز با توجه به هم زمانی ثبت  جهانی جنگل های هیرکانی، این پرسش‌ها مطرح شده است:
• چگونه میتوان با فرهنگسازی پایدار مانع تخریب بیش از حد جنگل شد؟
• هنرمند پیشرو و منتقد بعنوان یک فعال محیط زیستی …